Terwijl april vaak guur en regenachtig was, begon vanaf mei
de zomer aan haar comeback. Er viel niet alleen een huwelijksverjaardag te
vieren. Door de verlengde weekends (dankuwel, socialisten en katholieke kerk!) was
er ook tijd zat om er eens op uit te trekken. In eigen land, maar ook net over
de grens. Een welgekomen ontspanning na een stresserende pre- en
post-verkiezingsperiode! Hierbij een bloemlezing uit de dingen die me de
voorbije weken gelukkig hebben gemaakt:
* Goeie optredens, respectievelijk in Leuven en Antwerpen. In
het Depot gingen we kijken naar Michael Franti & Spearhead, een groep die
ik al sinds hun passage op Werchter in 2002 volg. Michael Franti blijft één van
de meest charismatische, inspirerende persoonlijkheden die ik ‘ken’. Net als
altijd danste hij als een gek rond op blote voeten, stond hij meer tussen het
publiek dan op het podium, en regelde hij zelfs een huwelijksaanzoek tussen 2
fans! Het was al de vijfde keer dat ik ze live aan het werk zag, en altijd blijf
ik nog tot een week na zo’n optreden vol positieve energie zitten. Een goed
recept tegen winterblues en Vlaamse verzuring dus. Dat het optreden gepland
stond aan de vooravond van een belangrijke stembusgang – die voor mij ook een
slopende werkzondag zou worden – was dus alleen maar mooi meegenomen!
Tweede concert op de planning was Arcade Fire in het Sportpaleis. Toffe show, die een aaneenrijging was van nieuwer werk en oudere radiohits. Dansen, dansen, dansen, en ook een beetje meezingen. Zo goed zelfs, dat ik ben vergeten om foto’s te maken, haha! Wat mij betreft een terechte muzikale hype, die Canadezen van Arcade Fire!
* Thuiskomen na een lange werkdag, om dan te merken dat de
postbode 2x goed nieuws uit ex-collega hoek heeft afgeleverd. Welkom kleine
Alex, proficiat K & I!
* Een spontaan tripje naar Frankrijk per trein en auto,
richting verlaten skigebieden en bergen in de Vogezen en pittoreske dorpjes in
de Elzas. Met als hoogtepunt een zondagse lunch op dit lommerrijke pleintje in
Straatsburg.
* Een logeetje voor de komende 10 dagen, hier te zien samen
met zijn BV-naamgenoot
* De WK-gekte, die buren en vrienden verenigt, en die onze
dorpen en steden al een heel klein beetje onderdompelt in vakantiesfeer. Ik ben
allesbehalve een voetbalfanaat, maar voor landencompetities ben ik altijd geneigd
om dat even te vergeten. Supporterde ik de afgelopen jaren –
bij gebrek aan nationale kwalificatie - nog
trouw voor Spanje, dan hoop ik dat 2014 toch de zomer van de Rode Duivels gaat
worden. Tot nu toe heeft onze nationale ploeg het altijd gehaald met de hakken
over de sloot, zonder bijster begeesterend voetbal te tonen. Maar ook dat laatste
wil ik gerust voor even met de mantel der liefde bedekken. Laat ons gewoon
hopen dat er de komende weken nog veel gewonnen wordt. Tous ensemble, tous
ensemble, he he!
