10 dingen waar ik niet bij stil stond voor ik zwanger werd

zondag 17 mei 2015

Beweren dat zo'n eerste keer zwanger zijn niet bijzonder is, zou behoorlijk cynisch zijn. Zonder te vervallen in romantische clichés: de afgelopen weken en maanden heb ik als erg speciaal ervaren. Vermoeiend en lastig, dat soms ook, uiteraard. Maar dat weegt niet op tegen het besef dat - how seg!- mijn lichaam een levensechte en hopelijk kerngezonde baby aan het klaarstomen is.

Alle waarschuwingen en horrorverhalen van anderen ten spijt, kan ik zelf terugblikken op een redelijk aangename zwangerschap, met weinig kommer en kwel. Oké, er zijn aangenamere dingen dan voor de derde keer op een nacht uit bed rollen om alweer naar de WC te gaan of helemaal buiten adem aan te komen op kantoor na het traject wandeling - treinrit - wandeling. Maar de kwalen waar ik het meest tegenop zag, zoals het befaamde eerste trimester waarbij je als zwangere wordt verondersteld om constant misselijk boven de pot te hangen, die zijn me gelukkig bespaard gebleven. Ik zeg vaak al lachend tegen mijn wederhelft dat ik op deze manier wel 6 van zijn kinderen wil dragen. Maar laat ik maar voorzichtig wachten met het lanceren van zulke uitspraken tot na de bevalling van onze eerstgeborene. Karma is a bitch, jongens en meisjes...

Naar het schijnt betert dat absoluut niet eens zo'n baby geboren is, maar al tijdens de zwangerschap worden wij moeders in spé overstelpt met goede raad. Met deze blogpost wil ik daar een aantal persoonlijke kanttekeningen bij plaatsen. Zonder opgeheven vingertje, mocht dat laatste nog niet duidelijk zijn. Dus bij deze: tien dingen waar ik absoluut geen idee van had toen ik een klein jaar geleden een vreugdedansje deed met een predictortest in handen:

* Een zwanger lichaam verandert sneller dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Zo rond week 8, in mijn geval. Dag mooi-maar-niet-zo-comfortabel ondergoed en zorgvuldig uitgekozen skinnyjeans, we'll meet again over 9 maanden. En hallo, vormeloze bh's en broeken-met-band van H&M.

* Gelukkig bestaan er lieve familieleden, vrienden en kennissen, die maar wat graag hun zwangerschapskleren uitlenen voor een tijdje. Dat geldt trouwens ook voor die stortvloed aan gerief, waarvan de baby-industrie ons, onwetende ouders, maar al te graag wil doen geloven dat het allemaal zo ontzettend nuttig en onmisbaar is. Maar pech dus: aan ons hebben ze niet de standaard monsterbedragen verdiend. Want delen is het nieuwe hebben, enzo...

























(Dat de ruimte waar ik deze blogpost schrijf daardoor steeds meer op een filiaal van Dreambaby begint te lijken, vergeten we voor de lieve vrede even)

* Alsof er inzake babybenodigdheden al geen keuze's genoeg gemaakt moeten worden, bestaat er ook nog een aparte categorie van extra beïnvloedbare consumenten: de toekomstige grootouders. Die van contentement over hun kleinkind-in-wording niets liever doen dan de baby-afdeling van de plaatselijke Hema of Zeeman plunderen. Hen tijdig tot de orde roepen is dan ook aangewezen.

* Als je bepaalde moeders van het geitenwollensokkentype mag geloven, heeft zo'n baby in het begin nochtans niet veel meer nodig dan een paar wasbare pampers, een borst en een liefhebbende moederschoot. Aan dat lijstje zou ik toch graag het volgende zwangerschaps- en baby-item willen toevoegen:

























In mooi Nederlands een borstvoedingskussen, hier in huis beter bekend als "de worst". Oftewel: het voorwerp dat de voorbije maanden de nachtrust van deze voormalige buikslaapster heeft gered.

* Met slapen zit het hier dus wel snor. Waar ik dan weer best van sta te kijken, is dat het uitvoeren van bepaalde dagelijkse handelingen me het gevoel geven dat ik net een halve marathon heb gelopen. Het knopen van mijn veters bijvoorbeeld. Of het stukje vals plat van aan het station van Brussel Centraal tot aan mijn werk wandelen. Vlotjes ingehaald worden door 30 jaar oudere ambtenaren: bevordelijk voor het zelfbeeld is het allemaal niet...

* Over ambtenaren gesproken: ze waren de voorbije maanden aangenaam gezelschap tijdens mijn dagelijkse treinritten in eerste klasse (al waren hun gesprekken iets minder afluisterwaardig dan die van de pendelcollega's in tweede klasse, dat dan weer wel)

























Bedankt dus NMBS, om aan de zwangere medemens te denken (en aan mijn rebelse vroedvrouw, die niet te beroerd was om een beetje te foefelen met de termijn op mijn attest)

* Eens het geslacht bekend was, moest het kind natuurlijk een naam krijgen. En dat ging iets minder vlot dan gepland. We pijnigden onze hersens, er werden boeken geraadpleegd en top-5 lijstjes opgesteld. Een naam die we altijd al mooi hadden gevonden voor een eventuele dochter, sneuvelde toen we in de supermarkt een vrouw met een schelle stem op haar gelijknamige kleindochter hoorde roepen. Maar we zijn eruit geraakt, en we zijn intussen dol op de naam in kwestie. Nu de rest van de wereld nog.

* Zwaarterecords verpulveren behoort tijdens een zwangerschap tot de orde van de dag. Maar voor één keer kan me dat weinig schelen. Want serieus, wanneer in je leven krijg je anders de kans om dikker te worden "voor de goede zaak"?

























* Dat betekent trouwens niet dat alle remmen los gaan hier, qua eten. Ik probeer gezonde keuze's te maken en verboden zwangerschapseten- en drinken (geloof me: de lijst is eindeloos) zoveel mogelijk te bannen. Maar het vlees is zwak: was ik tijdens de eerste weken bijzonder selectief, dan zal ik me nu de bevallingsdatum nadert al wel eens een stukje rood vlees of een slok wijn permitteren. Sorry, baby.

























(Al is een zak chips van de nachtwinkel natuurlijk ook niet verkeerd)

* Het begrip "tijd" krijgt een heel aparte invulling, eens je in verwachting bent. Naar mijn aanvoelen kropen de dagen voorbij tot aan de magische grens van 12 weken, een termijn die medisch gezien als "redelijk miskraamveilig" wordt beschouwd. De weken en maanden tot en met de dag dat ik begin deze maand stopte met werken zijn dan weer omgevlogen dat het niet normaal was.

En nu, nu is het dus afwachten tot ons mevrouwtje zich aandient. Due date is 18 mei, morgen dus.

Duimen jullie mee? Bedankt!



Geen opmerkingen :

Een reactie posten

Made With Love By The Dutch Lady Designs