#nofilter: 20 foto's uit 2020 die Instagram niet haalden

vrijdag 29 januari 2021

Ik zag daarnet bij het teruglezen dat ik de vorige edities van deze post vaak begon met excuses, over waarom deze post pas op het einde van januari gepubliceerd werd. Maar dat dat nog wel te verantwoorden was, want nog nieuwjaarsrecepties die aan de gang waren, en mensen die op de trein nog "beste wensen!" tegen elkaar riepen.

Met het perspectief van 2020 dat achter de rug is en dat we hebben overleefd, vind ik het onnozel om dit jaar op die manier te beginnen. Het zijn dingen die ik het afgelopen jaar voor een stuk van mij af heb voelen glijden: de druk om te voldoen aan torenhoge verwachtingen, van anderen maar (eerlijk is eerlijk) ook van mezelf. De nood om me te verontschuldigen, ook voor dingen waaraan het woord "sorry" niet eens vuilgemaakt zou moeten worden. Ik ben al blij dat ik de tijd vind én claim om dit stuk in elkaar te zetten. Niet omdat het moet of zo hoort, maar gewoon. Omdat ik dat leuk vind. Omdat ik er zin in heb. Omdat ik door in mijn foto's van het afgelopen jaar te neuzen nog maar eens heb beseft dat 2020 niet alleen maar kommer en kwel was. 

Dus bij deze serveer ik je weer een selectie uit mijn foto-archief. Heerlijk eerlijk, niet altijd flatterend, & kei-exclusief, want nog nooit gedeeld op welk sociaal medium dan ook 😁



Links: ik begon het jaar met een werkafspraak in Gent, een stad waar ik niet zo vaak kom als ik zou willen en waar ik deze foto maakte (Ik moest er toen om lachen, maar wie kiest er nu zo'n naam voor z'n winkel? Die impliceert toch dat al het speelgoed dat van plastic is en lawaai maakt ONVERANTWOORD is? Of ben ik de enige die dat zo interpreteert?)

Rechts: Als kerst- en verjaardagscadeautje voor de oma trokken we ook in januari met de 4 kleinkinderen richting Antwerpen voor de fototentoonstelling van Stefan Vanfleteren. Meteen ook de enige keer in 2020 dat ik een museum van binnen zag.


Links: In februari ging ons kakkenest voor het eerst naar school

Rechts: Stuutjesliefde 💜



Links: Corona kicks in en ik vond het allemaal nog tof, selfies maken met mijn favoriete mondmasker dat ik kreeg van het werk (en dat ik intussen niet meer vind 😭)

Rechts: Andere huisgenoten knutselden dan weer lustig mondmaskers van WC-papier of papieren zakdoeken



Links: Net als de rest van Vlaanderen wandelden we heel wat af, en niet altijd in Instagramwaardige outfits 😄

Rechts: Ook onze bakfiets kreeg er heel wat kilometers bij op de teller, voor sommigen was dat fietsen iets ontspannender dan voor anderen...





Links: Colette vierde haar vijfde verjaardag in mei...

Rechts: ...en ik besefte op de derde verjaardag van Jeanne eind juli net op tijd dat ik zelf een kroon ging moeten knutselen (ook daarvoor worden de juffen gemist tijdens de grote vakantie)




Links: Aan het begin van de zomer gingen we bosbessen plukken met de schoonfamilie...

Rechts: ...en stond er een lang geanticipeerd bezoekje aan de Efteling op de planning




Links: Er was gemis van de collega's, al verzachtte mijn schattig thuiswerkgezelschap dat gemis ook héél af en toe 

Rechts: Met de scoutsvriendinnen gingen we normaal een nacht kamperen, maar uiteindelijk werd dat een avond rond de vuurschaal en daarna elk in ons eigen bed





Links: Heel af en toe kneep ik er alleen tussenuit voor wat rust en stilte. Hier wou ik eigenlijk gaan zwemmen in de Plas van Rotselaar, dat bij aankomst enkel toegankelijk bleek voor inwoners. Maar plan B, op de steiger zitten met een boek, was minstens even zalig.

Rechts: Op bezoek bij het paard van meter Evelien





Links: Van pure thuiswerk-ellende werd er af en toe een meme gemaakt

Rechts: Smartphoneles geven aan de oma van 87. Ik moet haar nog altijd eerst bellen op de vaste lijn om aan te kondigen dat ik ga videobellen of om nog eens uit te leggen hoe ze een foto moet doorsturen, maar week na week gaat het vlotter!




Links: Door al dat wandelen nog nooit zoveel paddenstoelen gezien als afgelopen herfst

Rechts: Uitgelezen seizoen ook om je dingenverzameling aan te vullen


Op mijn shortlist van dingen die ik over één jaar in deze rubriek hoop te kunnen delen: een weekendactiviteit die geen wandeling is. Een echte, kinderloze date op restaurant. Een weekend met mijn vriendinnen aan zee. Knuffelen met mijn ouders en metekind. Een optreden van mijn zus en schoonbroer. Teambuilding met de collega's. Een festival of bezoek aan 't buitenland, misschien?

Voor 2021 wens ik je courage, doorzettingsvermogen, en tijd en ruimte om af en toe 't kopke eens te mogen laten hangen. Want als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

---

Meer foto's en verhalen die Instagram niet haalden bekijken & lezen? Hieronder kan je doorklikken naar de vorige jaargangen:

>> 19 foto's uit 2019

>> 17 foto's uit 2017

>> 16 foto's uit 2016



Trip down memory lane: de tentoonstelling “Op reis door Fabeltjesland” in het Speelgoedmuseum in Mechelen

woensdag 13 januari 2021



Het stond al op de planning in de herfstvakantie: mijn lieve kijkbuiskinderen van 5 en 3 meenemen naar de tentoonstelling over De Fabeltjeskrant in het Speelgoedmuseum in Mechelen. Onze reservatie was al gemaakt, helaas staken corona en de tweede lockdown daar een stokje voor. Met frisse moed deden we tijdens de kerstvakantie een nieuwe poging.


De trein, altijd een beetje reizen

De eerste vraag die C. en J. zich stellen wanneer ze ’s ochtends hun ogen open doen is voor één keer eens niet: “wanneer mogen wij nog een cadeautje opendoen?”, maar wel: “wanneer gaan we naar het station om op uitstapje te gaan?”. Daarmee is de dag wat mij betreft al geslaagd. We smeren nog gauw wat sandwiches en vullen onze drinkbussen voor we koers zetten richting station. Iets meer dan een uur en één overstap later zijn we al in Mechelen-Nekkerspoel, waar we afgesproken hebben met ons knuffelcontact: de meter van de oudste dochter.

De collectie van het Speelgoedmuseum is verdeeld over 3 verschillende verdiepingen, de tijdelijke tentoonstelling over De Fabeltjeskrant bevindt zich op de bovenste, zo krijgen we te horen aan de inkom. We besluiten om Meneer de Uil, Juffrouw Ooievaar en hun vrienden uit het Grote Dierenbos te bewaren voor op het einde, en eerst langs de permanente collecties te kuieren. Er wordt druk heen en weer gelopen, gewezen, “wauw” en “ooooh” geroepen. En niet alleen door de kinderen :-)



Hallo, Meneer de Uil!

Nadat we ons hebben vergaapt aan alle poppen, Playmobil en treinen nemen we de lift naar de 3de verdieping. Wat opvalt wanneer we de poorten van Fabeltjesland doorstappen, is de zee van kleuren. Want naast de fraai afgewerkte handpoppen vind je hier vooral veel merchandising van De Fabeltjeskrant door de jaren heen. T-shirts, speelgoed, lampenkappen en zelfs een babybedje: je kan het zo gek niet bedenken of het ligt hier uitgestald, met de verschillende dierenpersonages erop. “Het kan niet anders dat Gert Verhulst en Hans Bourlon hier voor hun Studio 100-producten de mosterd hebben gehaald”, schiet er door mijn hoofd. Mijn zus en ik blijven extra lang hangen bij de mooie vintage stoffen, terwijl de meisjes gefascineerd zijn door…een lolly van 52 jaar oud! (“zou je die nog kunnen opeten, mama?”)

De Fabeltjeskrant kwam voor het eerst op tv in 1968. Ik ben zelf een kind van de eighties, en keek dus eerder naar Samson & Gert dan naar de avonturen van de bewoners van het Grote Dierenbos. Ik word dus niet overvallen door een vlaag van nostalgie, al merk ik dat dat bij sommige andere bezoekers van de tentoonstelling wel het geval is. Zo valt mijn oog op een collega-moeder, een jaar of 10 ouder dan ikzelf, die met open mond ronddwaalt. Haar puberende zoon oogrollend in haar kielzog.

 


Fabeltjeskrant 2.0

In de tentoonstellingsruimte valt ook de mini-cinema erg in de smaak, waar de trailer van de bioscoopfilm van De Fabeltjeskrant wordt getoond. Want jawel: het is compleet aan mij voorbij gegaan, maar blijkbaar komen de bewoners van Fabeltjesland tegenwoordig terug op tv! De handpoppen van vroeger zijn vervangen door animatieversies van de dierenpersonages, en in de cinema vertellen de makers hoe ze Meneer de Uil & co met de computer opnieuw tot leven wekken. We leren dat het een monnikenwerk is om de afgelikte animatiedieren wat imperfecter en echter te laten lijken. Maar het resultaat van Fabeltjeskrant 2.0 mag er zijn, daar zijn we het alle 4 over eens. En dat geldt zeker ook voor deze tentoonstelling.

’s Avonds mogen de meisjes nog even op de Ketnet app terwijl wij het eten klaarmaken. Vanuit de keuken hoor ik een begintune die ik niet direct kan thuisbrengen. Tot ik ze (met een deugenietenlach tot achter hun oren) hoor meezingen: “Hallo Meneer de Uil…uw onderbroek is vuil”. Conclusie? Ik denk dat we kunnen spreken van een geslaagde dag. En die oogjes en die snaveltjes? Die waren na bedtijd wel héél erg snel dicht/toe :-)

 


Op reis door Fabeltjesland & het Speelgoedmuseum: hoe zit dat met corona?

  •  Om het Speelgoedmuseum en de tentoonstelling te bezoeken moet je op voorhand reserveren. Wij deden dat ongeveer één week op voorhand

  •  Hygiëne: doorheen het gebouw vind je overal ontsmettingsgel. Om de knopjes bij de permanente collectie te bedienen krijg je een toverstaf mee. Het dragen van een mondmasker is overal verplicht.

  • Er wordt gevraagd om voldoende afstand te houden en da’s goed te doen: door het reservatiesysteem is het absoluut niet druk en heb je genoeg plaats om alles goed te bekijken.

  • Hou er rekening mee dat de cafetaria momenteel nog gesloten is en je dus niets kan kopen om te eten of te drinken. Ook je eigen lunch daar opeten is niet toegestaan, gelukkig mocht dat wel op het gelijkvloers.


Praktisch

  • De tentoonstelling “Op reis door Fabeltjesland” loopt nog tot en met 21 februari 2021

  • Tickets kosten 9,80 euro voor volwassenen. Kinderen tussen 3 en 12 jaar betalen 7,30 euro. Met dat ticket heb je toegang tot de permanente collectie én de tijdelijke tentoonstelling over De Fabeltjeskrant.

  • Het Speelgoedmuseum is voorlopig enkel open tijdens weekends, op feestdagen en in de schoolvakanties, telkens van 10u tot 17u.

  • Adres: Nekkerspoelstraat 21, 2800 Mechelen

  • Bereikbaarheid: Het Speelgoedmuseum bevindt zich vlakbij treinstation Mechelen-Nekkerspoel – Je wagen achterlaten kan op de parking van het station aan de overkant van het museum (betalend of met parkeerkaart, gratis in het weekend)

Deze blog verscheen oorspronkelijk op Riebedebie.be, de website van de Koepel van Attracties & Musea vzw die toeristen en daguitstappers inspireert om de vele (ont)spannende attracties en unieke musea in ons land te bezoeken. Meer coronat(r)ips vind je op hun Instagramkanaal.
Made With Love By The Dutch Lady Designs