Van sommige van die typische blogonderwerpen gaat mijn hart nu niet meteen sneller slaan. De kans dat je mij binnenkort aantreft in de moestuin of achter een naaimasjien is eerder klein tot onbestaande. En om artikels met tips om je leven georganiseerder en gestructureerder te laten verlopen, kan ik vaak alleen maar weemoedig glimlachen (want oh help, wat hebben we op dat vlak nog een lange, lange weg te gaan...). Maar soms passeert er al eens een 'bloghype' die wel perfect in mijn straatje past. Zoals deze uit de #boostyourpositivity challenge van Activia. Een brief dus, gericht aan je 16-jarige zelf. Een challenge die al 2 weken geleden uitgeschreven werd (oeps). Ach ja, één van de mooie kanten aan een blog is toch zeker dat je je eigen regels bepaalt en zelf de deadlines vastlegt, toch?
Daar komt nog bij dat ik tijdens de afgelopen week mijn verjaardag vierde. Ik werd 29, waarmee 2002, het jaar waarin ik zestien werd, precies 13 jaar achter ons ligt. Tijd voor een trip down memory lane!
Dag Chloé,
Een brief van jezelf uit de toekomst krijgen, het is me wat! Je kijkt daar op dit moment misschien niet zo hard van op, want je bent het gewoon om brieven te krijgen. Korte krabbels van vriendinnen tijdens de studie op school, romantische epistels van je lief of brieven van je ouders op kamp. Maar er komt een tijd, heel binnenkort, dat mensen het schrijven verleren, en alleen nog maar met elkaar communiceren via hun GSM of het internet. Je zal dan nog vaak weemoedig graaien in de overvolle schoendozen vol brieven, die op dit moment nog onder het bed van je roze tienerslaapkamer staan.
Wat ik je nu al wel op een briefje kan geven is het volgende: die volgeschreven dagboeken, die je nu nog zo hard koestert, ga je waarschijnlijk niet al te vaak meer opnieuw lezen. Tenzij om jezelf eens goed uit te lachen. Want mijn god, ik was vergeten wat voor een sentimenteel wicht je eigenlijk bent...
Als het je enigszins gerust kan stellen: aan dat aspect van je leven wordt de komende jaren flink gewerkt. Je zal met vallen en opstaan leren dat het leven niet is zoals in de romantische films, waar je zo graag naar kijkt. Je zal als persoon nuchterder worden dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Soms, in een onbewaakt moment, zal je dat jammer vinden. Maar geloof me als ik zeg dat je als volwassene (of wat daar voor moet doorgaan) vaak al drama genoeg in je leven zal hebben. Het is absoluut niet nodig om daar in gedachten nog een schepje bovenop te doen.
Wanneer ik je hersenspinsels van 13 jaar geleden teruglees, dan zijn er een paar dingen die me opvallen:
* Je wilt ontzettend graag leuk gevonden worden. Door iedereen, zelfs door de mensen die je zelf niet zo goed kan uitstaan. Op zich is daar niks mis mee, maar er kruipt wel ontzettend veel energie in. Energie die je 'later' goed gaat kunnen gebruiken voor andere dingen. Stick to the ones you love, dat is al vermoeiend genoeg.
* Je bent niet superonzeker, maar je vindt dat er toch behoorlijk wat mensen zijn die hun zaken beter voor elkaar hebben dan jij. Om dat te compenseren laat je je graag opvallen, met outfits en kapsels die elkaar beconcurreren in kleurigheid. Dat is nergens voor nodig. Zelfs in je meest pure vorm ben je nog altijd meer dan de moeite waard.
* Eerst ging je graag naar school, maar op dit moment heb je het helemaal gehad met de betutteling en het sfeertje van je middelbare school. Alles wat ik daarover kan zeggen is: nog even doorbijten. De vrijheid en het studentenleven lonken, en dat belooft een prachtige tijd te worden!
* Je bevindt je op dit moment middenin een relatie die serieuzer is dan die van veel leeftijdsgenoten. Je probeert een toegewijde vriendin te zijn, en dat lukt je nog ook, omdat je de jongen in kwestie belachelijk graag ziet. Tegelijk vraagt je innerlijke advocaat van de duivel zich soms af of je niet beter wat meer zou experimenteren in de liefde, op jouw leeftijd. Voor beide standpunten valt wel iets te zeggen. Maar wat je op dit moment nog niet weet, is dat die relatie je wel een bepaalde emotionele bagage meegeeft, waar je de rest van je leven nog profijt uit zal halen. Je beseft bijvoorbeeld nu al verdomd goed hoeveel jaloezie in de omgang met anderen kapot kan maken, en dat dat gewoon verspilde energie is. En hoe belangrijk het is om eerst jezelf te aanvaarden en graag te zien, voordat je goed voor iemand anders kan zorgen. Probeer die lessen nooit uit het oog te verliezen.
* Je ouders en je zus kunnen soms het bloed van onder je nagels uithalen. Op dat vlak is het waar wat ze zeggen: sommige dingen veranderen nooit. Soigneer hen toch maar. Met het verstrijken van de jaren zal je inzien dat familie het allerbelangrijkste is.
* Naast vrienden, dat spreekt voor zich. Op dat vlak twijfel je er soms aan of je late scoutsroeping twee jaar geleden wel zo'n goed idee was. Vertrouw me als ik zeg van wel. 2 palen aan elkaar vastsjorren, het zal je op dit moment niet zo nuttig in de oren klinken, maar je gaat hier ook onvoorstelbaar veel leren op menselijk vlak. Bovendien zijn de vrienden die je hier maakt voor het leven.
* Dat doet me eraan denken: die stille, eerder kleine scoutsleider met zijn wenkbrauwpiercing waar je soms stiekem vanuit de verte naar kijkt? Hou die goed in de gaten. Ik kan me vergissen, maar het zou wel eens de vader van je kind(eren) kunnen worden...
Probeer je niet te laten afschrikken door het feit dat iedereen om je heen zo goed lijkt te weten wat hij of zij wilt in het leven, en jij niet. De rest van de wereld moddert ook maar wat aan, net als jij. De ervaring leert me dat het soms net enorm loont om het leven gewoon op je af te laten komen. Je zal ervan versteld staan welke opportuniteiten dat met zich mee kan brengen. Het is dus okee om af en toe de weg een beetje kwijt te zijn. Zolang je onderweg maar goed je ogen openhoudt en niet vergeet om van het uitzicht te genieten.
Enjoy the ride, kiddo!
Liefs,
Ik
Geen opmerkingen :
Een reactie posten