Kalender
Wij zijn thuis niet zo'n volplanners. Er gaan weken voorbij dat de gezinsagenda zo goed als leeg is. Heerlijk vind ik dat, want dat betekent dat er tijd en ruimte is om te doen waar we zin in hebben en onze neus achterna te gaan (ook al is dat gewoon de afstand tussen de zetel, de keuken en terug). Niet zo in oktober. Elk weekend was er wel iets te doen. Ook heel leuk natuurlijk, daar niet van.
Op een zaterdagvoormiddag namen we Colette mee naar een zaalshow van Bumba in het CC een dorp verder. Ik had er op voorhand een beetje mijn twijfels bij, maar toegegeven: ze weten bij Studio 100 waar ze mee bezig zijn. 45 minuten lang mooie kostuums, liedjes om mee te zingen en zelfs een echte verhaallijn (trouwe Bumbakijkers weten dat die in de 'gewone' afleveringen soms ver te zoeken is, en dat is nog zacht uitgedrukt). Colette vond de theaterzaal vol kindjes al imposant genoeg om naar te kijken en was met haar 16 maanden misschien net nog iets te jong om alles mee te krijgen. Maar voor de rest zeker voor herhaling vatbaar.
Verder was er op een zondagnamiddag een folieke van de man en twee vrienden: een proefnamiddag met wijnen uit Piëmonte, Italiê. Ik ken weinig van wijn, maar werd toch opgevorderd om achter één van de proeftafels te staan om mensen hun glas bij te vullen. Ideale gelegenheid om casual zinnen als "deze blend van chardonnay en pinot noir kan zeker concurreren met de betere champagne" te kunnen droppen in een conversatie, dat wel...
Afsluiten deden we op de laatste dag van de maand met het laatste 30-jarigenfeestje in onze scoutskliek. Intussen is de laatste jarige al een paar maand 30, en zijn we allemaal al wat gewend aan onze nieuwe voordeur. Het feestjaar werd afgerond in stijl, met een supergezellig huiskamerfeest in the Great Gatsby meets Halloween thema. Dat ik als eerste jarige in de rij alweer bijna 31 word, vergeet ik nog liever eventjes ;)
Tripjes
Geen idee of er zich onder mijn lezers veel ouders van jonge kinderen en/of dierenliefhebbers bevinden, maar bij deze een tip voor een uitstapje, gratis en voor niets: ga een keer naar 't Struisvogelnest in Lier. De kinderboerderij op den buiten heeft onlangs bijna de deuren moeten sluiten omdat de buren klaagden over overlast, maar is tot nader order nog gewoon open. We brachten er midden oktober een koude maar gesmaakte zondagmiddag door. Om jullie een idee te geven: naast de boerderijdieren is de topattractie er een grote bak vol balen hooi om in te ravotten. Een sympathieke, niet door-en-door-commerciële plek, zo heb ik het graag.
Oktober had ook nog een weekendje weg in petto waar ik al heel lang naar uitkeek. Met mijn girlsquad van op de universiteit huurden we dit toffe huis in de Ardennen. We zien elkaar niet zo vaak, dus bij een zelfgekookte maaltijd en een uitgebreid ontbijt namen we rustig de tijd om bij te praten en veel te lachen. Maar het was ook veel te mooi weer om alleen maar binnen te zitten, en dus deden we twee keer onze wandelschoenen aan voor een tocht door de herfstige natuur. In Sart-lez-Spa volgden we de loop van de rivier de Hoëgne, wat ons op feeërieke plekken bracht die niet zouden misstaan in de Droomvlucht in de Efteling. Die taferelen trokken helaas ook een heleboel natuurfotografen aan, waardoor de rust op sommige plaatsen ver te zoeken was. Op dag 2 reden we richting Robertville voor een wandeling rond het kasteel van Reinhardstein, wat ook enorm mooi was. Lang leve dardennen!
Nagedacht over
Een korte zonvakantie in het voorjaar. Colette wordt pas eind mei 2, en als we met het vliegtuig zouden gaan, is dat voor haar nog gratis. Daarnaast klinkt het op dit moment gewoon heel aanlokkelijk, even naar de zon met ons 3. Maar het zou de eerste keer worden dat we met haar vliegen en ik ben er nog niet goed uit of we dat wel aan gaan durven, aangezien een lange autorit vaak al een hele uitdaging is.
Aangemodderd
Sporten was deze maand niet echt een succes. De teller stond op 2 looptochtjes. Wel allebei door mooie natuurgebieden in plaats van mijn gebruikelijke route over asfalt, maar dan nog...Ik ben van plan om er niet te zwaar aan te tillen. Af en toe lopen is nog altijd beter dan helemaal nooit, nietwaar?
Gefrustreerd over
Weinig dingen zijn meer ergerlijk dan wakker worden omdat je geen adem meer krijgt voor een verstopte neus en dan in een koude badkamer op zoek moeten gaan naar neusspray. Nochtans meerdere keren voorgehad, de voorbije maand. Ik ben normaal gesproken helemaal niet vaak ziek, maar deze herfst ben ik precies chronisch verkouden. Ik hoop vurig op beterschap.
Gegeten
In oktober was er na 2 doodles, 1 uitgestelde afspraak en 20.000 berichten op Whatsapp eindelijk een keer een sushidate met vriendinnen. Mijn oma trakteerde de familie 9 maanden na haar 83ste verjaardag op een etentje bij dit heerlijke Aarschotse restaurant op twee passen van onze voordeur. En er was ook een etentje bij een kersverse 40-jarige thuis, waar we ons tegoed deden aan veel verschillende gangen en bijpassende wijnen uit de kelder van de gastheer. Zolang er eten is, is er hoop.
Gekeken
Mijn haar ging deze maand een beetje overeind staan van de Pano-reportage over kleuterscholen. Waarom precies, dat hebben zij en zij en zij al mooi uitgelegd, dus dat ga ik hier niet herhalen. Binnen iets meer dan een jaar is het onze beurt, en ik kan nu niet direct zeggen dat ik er naar uitkijk, eerlijk gezegd...
Gelukkig was er ook plaats voor iets luchtig. Ons moeder en ik amuseerden ons kostelijk bij de laatste film van Bridget Jones (die met de baby, en een immer knappe Colin Firth). Ook de Downton Abbey-liefde bleef overeind. Seizoen 3 en 4 zijn intussen achter de rug en mijn favoriete personage heeft op een gruwelijke wijze het loodje gelegd, maar dan nog: Britse fictie van de bovenste plank.
Gelezen
Het vorige boek dat we lazen met de leesclub (ik schreef er hier al kort over) liet bij mij geen verpletterende indruk na. Voor de bijeenkomst van volgende week viel onze keuze op "Norwegian Wood" van Murakami. Na een niet al te denderende kortverhalenbundel die ik een paar jaar geleden van hem las waren de verwachtingen niet erg hooggespannen. Maar çava nog. Laat ons het er op houden dat het een boek was dat perfect bij het seizoen paste: treurig, met af en toe een glimpje schoonheid.
Ook de nieuwste telg in de Harry Potter-reeks lag thuis nog op mij te wachten. "The cursed child" is het script van het theaterstuk dat J.K Rowling mee heeft geschreven en dat as we speak in Londen wordt opgevoerd, en dat gaat over de middelste zoon van Harry Potter, die bijna 20 jaar nadat hij Voldemort heroïsch verslagen heeft een hoge ambtenaar op één of ander ministerie is geworden. Het boek komt nog niet tot aan de enkels van z'n 7 voorgangers, maar als tussendoortje was het zeker te pruimen.
Genoten van
Middagpauze-wandelingen door Brussel met lunch op de Kunstberg, al dan niet in het gezelschap van mijn nieuwe collega's. Nog op werkgebied: een poging doen om nieuwe materie onder de knie te krijgen en veel, heel veel, nieuwe mensen ontmoeten. Mijn hoofd lijkt soms over te lopen als ik terug naar huis trein, maar op een goeie manier, dat wel.
Aan het einde van dit maandoverzicht nog even een dienstmededeling: mijn vriendin Sara, het brein achter de website yogawereld.be, heeft me gevraagd om af en toe een gastblog te schrijven, een vraag waar ik graag op inging. Het is de bedoeling dat ik vanaf december af en toe een bepaalde yogavorm ga uittesten, en daar dan verslag van uitbreng. Wellicht zullen jullie er ook hier af en toe iets van meekrijgen, maar ik moet nog eens nadenken over de praktische uitwerking. Als het zover is, zijn jullie uiteraard de eersten die het horen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten