Ik ben een grote voorstander van dankbaarheid. Al is het misschien niet cool om dat toe te geven. Maar hey, dit is mijn blog, dus daar trek ik me hier even niks van aan.
Dankbaarheid dus. Ik denk dat mensen het zichzelf soms veel te moeilijk maken. Door zich druk te maken over de dingen die ze niet hebben, in plaats van blij te zijn met wat ze wel hebben. Het zorgt er misschien wel voor dat we vooruitkomen in het leven, maar ik twijfel eraan of het ons op het einde ook echt gelukkiger maakt.
Iets beseffen is één ding, het toepassen in de praktijk nog iets helemaal anders, zo blijkt. Ik pleit zelf helaas ook schuldig. Het zal ook wel eigen zijn aan de tijd waarin we leven. Een tijd met een ongezien scala aan keuzemogelijkheden, waar een mens zowaar stress van zou krijgen. Je kan vandaag worden wie of wat je maar wil. The sky is the limit. En wie daar niet in slaagt, die heeft dat helemaal aan zichzelf te danken. Dat soort onzin dus, waarvan we eigenlijk stiekem allemaal wel weten dat het niet volledig waar is...
In deze rubriek wil ik dan ook af en toe stil staan bij de dingen waarvan ik vind dat ik er best een beetje dankbaarder om mag zijn. Hierbij mijn lijstje voor de afgelopen tijd:
* Na 10 jaar lenzen dragen eindelijk nog eens een bril kopen. Ik dacht altijd dat ik geen brillenhoofd had, maar zowat alle monturen die ik heb gepast, bleken me goed te staan. Een boost voor het zelfvertrouwen, al maakte dat de keuze ook weer niet simpel...
* Verjaren midden in de week, en je voorbereiden op een eenzame avond voor tv. Maar door een vriendinnetje dan toch onverwacht uitgenodigd worden voor een spontaan etentje. Restjes opeten, het is zoveel leuker en gezelliger op een ander!
* Verjaren midden in de week, en aan de vooravond van het weekend verrast worden door de schoonmoeder met je lievelingstaart, compleet met kaarsjes en kroon!
* Een wandeling door bruisend Brussel op een weekendavond
* Maar vooral: de lente die in de lucht lijkt te hangen. Vogels die 's
ochtends fluiten als ik de deur uitga, de eerste zonnestralen op mijn
gezicht, de winterjas die af en toe in de kast kan blijven hangen en het
feit dat het nog lang niet donker is als ik weer thuiskom. ZALIG!
Dat het nog
altijd maar februari is, en het dus nog altijd flink kan gaan sneeuwen
en vriezen, negeer ik hier even bewust. Maar voor één keer mag dat. Innerlijke rust enzo...
Geen opmerkingen :
Een reactie posten