Eerste keer #3: op zoek naar mijn innerlijke Ingeborg

Als ik denk aan yoga, dan denk ik automatisch aan Ingeborg. Ik kan er ook niks aan doen.

Het voormalige VTM-gezicht heeft zich na haar televisiecarrière helemaal gewijd aan yoga en zelfontwikkeling. Op haar website jongleert ze met woorden als "bloemensceances", "lichtlichaam" en "chakra". Het zouden voor mij even goed woorden uit een andere taal kunnen zijn, zo exotisch...

"Allemaal goed en wel, dat zen-gedoe, maar absoluut niks voor mij", denkt mijn nuchtere zelve altijd op zo'n momenten. Maar tegelijk moet ik toegeven dat het hoge ritme waarin wij allemaal leven, mij soms zwaar valt. Ik slaag er na een lange werkdag vaak moeilijk in om echt te ontspannen. Ik heb weinig energie als ik na het avondeten neerplof in de zetel voor TV. Ik slaap goed, maar word 's ochtends wakker met nek- en rugpijn. Met een job waarbij ik het grootste deel van de dag doorbreng achter mijn bureau en computerscherm, wordt dat er ook niet bepaald beter op in de loop van de dag.

Deze zomer besloot ik daarom eens iets zot te proberen: ik ging naar een yogastudio in de buurt voor een proefles. In mijn omgeving zitten er een paar yogi's (een term uit het yogajargon, waarmee yoga people naar zichzelf refereren), en die zijn er allemaal erg enthousiast over.

Ik sta nochtans niet bekend als Miss Lenig, als ik eerlijk moet zijn. Als er in de lessen LO weer eens geturnd moest worden, dan was een koprol voor mij zowat het hoogst haalbare. Aan flikflaks, handstanden en radslagen heb ik mij voor ieders bestwil nooit gewaagd. Maar gelukkig geen struikelblok voor yoga, volgens het internet:

"Mensen van alle leeftijden kunnen aan yoga doen. Yoga gaat niet om hoe soepel of krachtig je bent. Na een yogales voel je je fris, vol energie maar toch ontspannen. Ontsnap aan de stress van het dagelijkse leven. Zorg voor meer kracht, souplesse, een beter immuunsysteem en vind rust en evenwicht in je leven."

Klinkt goed, right? Ik dus vol goede moed richting yogastudio. Bevindingen na les 1:

* Een bril dragen tijdens yoga is geen goed plan
* Soms is het moeilijk om je lach in te houden. Als heel de klas "OHM" moet zingen bijvoorbeeld. Of als er iemand in de ruimte een klein, maar duidelijk hoorbaar scheetje laat.
* Bizar: veel yogaposes hebben de naam van een dier ("Komaan, nu doen we de neerwaarts kijkende hond!")
* Tijdens het neerzitten met gestrekte benen kan 90% van de bevolking met gemak zijn of haar tenen aanraken. Ik geraak niet verder dan mijn knieën.
* Ter mijner verdediging: mijn benen zijn langer dan die van 90% van de bevolking.
* Ik val niet uit de toon als ik tijdens de yogales mijn belachelijke harembroek uit India draag, hoera!
* Ik ben niet lenig genoeg voor alle oefeningen. Maar in tegenstelling tot mijn tirannieke LO-leerkracht, wordt de immer rustige yogajuf hierdoor niet boos.
* Ook niet wanneer ik één van de basishoudingen- een simpele kleermakerszit- nooit langer dan 30 seconden kan volhouden.
* Anderhalf uur vliegen voorbij wanneer je ontspannen bent. Rugpijn weg. Nek helemaal soepel. Dwaas glimlachend in de auto naar huis.

Ondertussen 4 lessen achter de rug. Ik tel alvast de dagen af naar woensdag, yogadag!

En als u me nu even wilt excuseren, deze yogi gaat nog wat in child pose liggen om het weekend helemaal zen af te sluiten...