De dag waarop een nipte meerderheid van de Britten besloten dat ze niet langer geloven in de Europese droom.
En de dag waarop ik besloot om eindelijk eens werk te maken van een fotodagboek.
Ik lees dat supergraag op de blogs van een ander, maar ik had een beetje koudwatervrees om het hier te introduceren.
Omdat mijn leven nu ook weer niet zo interessant is. En ik het stiekem toch wel een beetje spannend vind dat dat handjevol lezers nu exact weet wat ik heb gedaan, en vooral: wat niet.
Een serieuze stap uit mijn comfortzone dus, dit fotodagboek van een vrijdag die heel doordeweeks was en toch ook weer niet. Het begon allemaal zo:
Mijn wekker is net afgelopen als ik in de kamer boven ons iemand hoor wenen. Dochterlief had godzijdank nog eens een redelijk normale nacht, na een paar nachten waarin we er vaak uit moesten omdat ze verkouden en heel onrustig was.
Soms heeft ze nogal een ochtendhumeur, maar dat viel vandaag nog mee. Zag ik er 's morgens maar even schattig uit <3
Na het flesje en aankleden richting badkamer om mezelf wat in de plooi te leggen. Er viel de voorbije weken flink wat water uit de lucht (veel van onze buren zaten zelfs met ondergelopen kelders) en jawel, het regent ALWEER!
Ik laat Colette wat rommelen. Na een inspectiekruipronde in onze douche en een optrekbeurt of 10 aan het toilet kamt ze braaf haar haren. Tot er 0.2 seconden later alweer iets anders is dat haar aandacht trekt.
Ontbijtboterhammekes? Check! Beker thee-on-the-go? Check! Klaar om te gaan voor de laatste werkdag van de week.
Fietskar in richting crèche. Die is op 10 minuten van bij ons thuis en vlakbij het station waar ik opstap om naar mijn werk te pendelen. Ik bracht haar eerst altijd te voet met de buggy of in de draagzak, maar al fietsend win ik 10 minuten. Niet onbelangrijk, want ik ben niet goed in haasten en al helemaal niet 's morgens.
Alle goede voorbereidingen ten spijt, staat de trein er WEER al als ik toekom. Toch nog haasten dus.
Mijn leeshalfuurtje om rustig op gang te komen. Ik lees "vier plus één" van Jojo Moyes, maar ik vind het tot nu toe geen aanrader. Het verhaal trekt op niet veel en de vertaling is slecht. Helaas voor mezelf lees ik altijd alle boeken waar ik in begin uit. Verder nog op de foto: mijn zelfgemaakte bladwijzer (wie raadt het boek waaruit deze quote komt?? :) ) en linkerhand waarvan ik de nagels kunstig heb gelakt omdat ik me zo verveelde tijdens het kijken naar België - Zweden.
Ik ben de hele dag professioneel in de weer met dit. De Britten stappen totaal onverwacht uit de EU. Of het effectief zover komt zal de tijd moeten uitwijzen, maar voor nu is het even al Brexit wat de klok slaat.
Ik bestelde alvast wat zomerkleertjes voor Colette, want binnen 2 weken gaan wij op vakantie. Zara levert dit pakketje op het werk. Ik laat altijd alles daar leveren omdat dat makkelijker is, tot groot jolijt van mijn collega's (allemaal mannen).
Op vrijdag eten wij altijd bij mijn schoonbroer- en zus, waar oma en opa op de 3 kleinkinderen tegelijk letten. Handig, want zo kunnen wij nog even flink doorwerken en daarna gewoon onze voeten onder tafel schuiven voor het avondeten. Na wat oponthoud door stakende treinen (again) rep ik me met grote honger naar ginds. Onderweg kom ik dan altijd deze straatnaam tegen waar ik stilletjes om moet gniffelen :)
Het is intussen helemaal opgeklaard en we eten buiten. Zoveel gezelligheid dat ik zelfs vergeten ben om een foto te maken. Mijn man is 's avonds op stap met vrienden, dus ik heb het kot en de tv voor mij alleen. Ik keek vroeger op zo'n momenten al eens graag naar een buitenlandse arthouse-film, maar ik kan me daar tegenwoordig zo slecht op concentreren. Hopelijk betert dat ooit nog eens, want ik mis dat wel. Voor nu wordt het "The Princess Diaries 2". Een beetje corny, gelukkig kunnen Julie Andrews en Anne Hathaway allebei goed acteren. Om middernacht is mijn kaars uit en de film gedaan. EINDE.
(Van dit fotodagboek en van deze blogpost. Tot de volgende!)
Geen opmerkingen :
Een reactie posten