Ik zag daarnet bij het teruglezen dat ik de vorige edities van deze post vaak begon met excuses, over waarom deze post pas op het einde van januari gepubliceerd werd. Maar dat dat nog wel te verantwoorden was, want nog nieuwjaarsrecepties die aan de gang waren, en mensen die op de trein nog "beste wensen!" tegen elkaar riepen.
Met het perspectief van 2020 dat achter de rug is en dat we hebben overleefd, vind ik het onnozel om dit jaar op die manier te beginnen. Het zijn dingen die ik het afgelopen jaar voor een stuk van mij af heb voelen glijden: de druk om te voldoen aan torenhoge verwachtingen, van anderen maar (eerlijk is eerlijk) ook van mezelf. De nood om me te verontschuldigen, ook voor dingen waaraan het woord "sorry" niet eens vuilgemaakt zou moeten worden. Ik ben al blij dat ik de tijd vind én claim om dit stuk in elkaar te zetten. Niet omdat het moet of zo hoort, maar gewoon. Omdat ik dat leuk vind. Omdat ik er zin in heb. Omdat ik door in mijn foto's van het afgelopen jaar te neuzen nog maar eens heb beseft dat 2020 niet alleen maar kommer en kwel was.
Dus bij deze serveer ik je weer een selectie uit mijn foto-archief. Heerlijk eerlijk, niet altijd flatterend, & kei-exclusief, want nog nooit gedeeld op welk sociaal medium dan ook 😁
Links: ik begon het jaar met een werkafspraak in Gent, een stad waar ik niet zo vaak kom als ik zou willen en waar ik deze foto maakte (Ik moest er toen om lachen, maar wie kiest er nu zo'n naam voor z'n winkel? Die impliceert toch dat al het speelgoed dat van plastic is en lawaai maakt ONVERANTWOORD is? Of ben ik de enige die dat zo interpreteert?)
Rechts: Als kerst- en verjaardagscadeautje voor de oma trokken we ook in januari met de 4 kleinkinderen richting Antwerpen voor de fototentoonstelling van Stefan Vanfleteren. Meteen ook de enige keer in 2020 dat ik een museum van binnen zag.
Links: In februari ging ons kakkenest voor het eerst naar school
Rechts: Stuutjesliefde 💜
Links: Corona kicks in en ik vond het allemaal nog tof, selfies maken met mijn favoriete mondmasker dat ik kreeg van het werk (en dat ik intussen niet meer vind 😭)
Rechts: Andere huisgenoten knutselden dan weer lustig mondmaskers van WC-papier of papieren zakdoeken
Links: Net als de rest van Vlaanderen wandelden we heel wat af, en niet altijd in Instagramwaardige outfits 😄
Rechts: Ook onze bakfiets kreeg er heel wat kilometers bij op de teller, voor sommigen was dat fietsen iets ontspannender dan voor anderen...
Links: Colette vierde haar vijfde verjaardag in mei...
Rechts: ...en ik besefte op de derde verjaardag van Jeanne eind juli net op tijd dat ik zelf een kroon ging moeten knutselen (ook daarvoor worden de juffen gemist tijdens de grote vakantie)
Links: Aan het begin van de zomer gingen we bosbessen plukken met de schoonfamilie...
Rechts: ...en stond er een lang geanticipeerd bezoekje aan de Efteling op de planning
Links: Er was gemis van de collega's, al verzachtte mijn schattig thuiswerkgezelschap dat gemis ook héél af en toe
Rechts: Met de scoutsvriendinnen gingen we normaal een nacht kamperen, maar uiteindelijk werd dat een avond rond de vuurschaal en daarna elk in ons eigen bed
Links: Heel af en toe kneep ik er alleen tussenuit voor wat rust en stilte. Hier wou ik eigenlijk gaan zwemmen in de Plas van Rotselaar, dat bij aankomst enkel toegankelijk bleek voor inwoners. Maar plan B, op de steiger zitten met een boek, was minstens even zalig.
Rechts: Op bezoek bij het paard van meter Evelien
Links: Van pure thuiswerk-ellende werd er af en toe een meme gemaakt
Rechts: Smartphoneles geven aan de oma van 87. Ik moet haar nog altijd eerst bellen op de vaste lijn om aan te kondigen dat ik ga videobellen of om nog eens uit te leggen hoe ze een foto moet doorsturen, maar week na week gaat het vlotter!
Links: Door al dat wandelen nog nooit zoveel paddenstoelen gezien als afgelopen herfst
Rechts: Uitgelezen seizoen ook om je dingenverzameling aan te vullen
Op mijn shortlist van dingen die ik over één jaar in deze rubriek hoop te kunnen delen: een weekendactiviteit die geen wandeling is. Een echte, kinderloze date op restaurant. Een weekend met mijn vriendinnen aan zee. Knuffelen met mijn ouders en metekind. Een optreden van mijn zus en schoonbroer. Teambuilding met de collega's. Een festival of bezoek aan 't buitenland, misschien?
Voor 2021 wens ik je courage, doorzettingsvermogen, en tijd en ruimte om af en toe 't kopke eens te mogen laten hangen. Want als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
---
Geen opmerkingen :
Een reactie posten